Μπάρμπεκιου: Η τσίκνα... κάνει τη διαφορά

   Σχάρα, ψητούρα, μπάρμπεκιου, τσικνιστά, όπως και να το πεις, είναι μια από τις ωραιότερες στιγμές προετοιμασίας φαγητού για την άνοιξη ή το καλοκαίρι. Στο μπαλκόνι, στον κήπο, στη βεράντα, στο διπλανό οικόπεδο, στην πισίνα, πρόχειρα ή με όλα τα χρειαζούμενα, στήνονται οι σχάρες, έρχονται τα κάρβουνα, καταφθάνουν τα κρεατικά έτοιμα, λαδωμένα, μαριναρισμένα, αλατοπιπερωμένα, για να "ξαπλώσουν" πάνω στην πυρωμένη σχάρα και να στείλουν το γαλαζωπό καπνό σπονδή στους θεούς της κρεατοφαγίας. Σενιάν ή καλοψημένα, προκαλούν τους σιελογόνους αδένες σε διέγερση, μόνο και μόνο που στέλνουν τις μοναδικές μοσχοβολιές τους, καθώς αρχίζουν να τσιτσιρίζουν πάνω από την κατακόκκινη θράκα.

   Σχάρα, τσίκνα και κάρβουνο, μπριζόλες και λουκάνικα, παϊδάκια και πανσέτες, φιλέτα και μπιφτέκια, ψαρονέφρια και σουβλάκια, κόντρα και κοτολέτες συνθέτουν τη μαγεία της ψητούρας, που θέλει το δικό της κρασί να συνοδεύσει τη μυρωδάτη καπνιστή νοστιμιά, αλλά και τα υπόλοιπα συμπαρομαρτούντα, για να κάνουν τη γευστική αρμονία να χτυπήσει κόκκινο.

Σαλάτες

   Τα ψητά θέλουν τη σαλάτα τους. Ο τέλειος συνδυασμός είναι η κλασική μαρουλοσαλάτα, με όλα τα υλικά της να είναι στην εποχή τους, όπως το τραγανό μαρούλι, τα τρυφερά κρεμμυδάκια, ο αέρινος άνηθος και ο μοσχοβολιστός δυόσμος, που κάνουν τη μαρουλοσαλάτα πραγματική πριγκίπισσα του τραπεζιού. Θέλει μπόλικο κρεμμύδι, μπόλικο άνηθο και κάμποσο δυόσμο.

   Θέλει, επίσης, μπόλικο ελαιόλαδο καλής ποιότητας, αρκετό ξύδι απλό και δούλεμα πριν σερβιριστεί με κουταλοπίρουνο ή ακόμη και με το χέρι, για να μαριναριστούν τα υλικά και να ομογενοποιηθούν. Εξαιρετική σαλάτα για ψητά είναι και η coleslaw, φτιαγμένη με μπόλικη μαγιονέζα.

Ψωμί για ψήσιμο

   Είναι από μόνο του έδεσμα που ακολουθεί το μπάρμπεκιου σχεδόν ευλαβικά. Χρειαζόμαστε φέτες κομμένες σε πάχος δακτύλου, όχι φρέσκιες, περίπου 2 ημερών.

   Τις βουτάμε από τη μία και την άλλη σε ένα πιάτο με ελαιόλαδο, που έχει μέσα ρίγανη, αλάτι, πιπέρι και λιωμένο σκόρδο και τις ψήνουμε στη σχάρα, μέχρι να ξανθίνουν.

Πηγή: από τον Νίκο Μαούνη